Vallahi dünya iki günlük..
İki nefes arası herşey...
Boş şeylerle uğraşmaktan yaşamayı unutuyoruz..
Sevmeyi, sevilmeyi, mutlu olmayı unutuyoruz..
Şu iki nefes arası ne çok şey biriktiriyoruz..
Elbiseler, ayakkabılar, çantalar, takılar, ev eşyaları, araba, çeşitli objeler, faturalar, evraklar, çeşit çeşit dosyalar...
Bir de öfkeler, kırgınlıklar, kırgınlıklar, intikam, hırs, kariyer, para...
Ya ne derlerse, şu desinler, el âlem ne derler...?
Gözyaşları, dumura uğramış hayaller, söylenmemiş sözler..
Kalp kırmalar, can yakmalar, haksızlıklar...
Sonra o son nefes...
Elde ne var...?
Kocaman bir hiç...!
Şu iki nefes arası ne çok yoruyoruz, üzüyoruz kendimizi ve birbirimizi herkesi...!
Değer mi..?
Her insan bunu iyice düşünmeli...
İyilik, güzellik, sevgi ve hoşgörü adına varsa birseyler koşmalı, emeğin alâsı verilmeli...
Yoksa insanın güzel bir sözü, susmalı...
Yola ışık olamıyorsa da o yolu karanlık etmemeli...
İki nefes...
Sadece iki nefes...
Birinde doğuyoruz, diğerinde ölüyoruz...
Biriktirmeyin hiç bir şeyi....!
Hepsi bu dünyada kalıyor...
Bedenimiz dahi bu dünyada kalıyor...
Çürüyüp toprağa karışıyor...
Söylesene efendiliğiyle caka satan ey insan....!
Dünya savaşın ne için...?
Sana kalan ne var...?
Bak ölüyor insanlar...
Hergün binlerce insan ölüyor...
Sen hiç ölmeyecek misin...?
Henüz vakit varken biriktirdiğin ne varsa dağıt, paylaş...
Söyleyeceğin varsa söyle...
Seveceksen sev....
İncitme kimseyi...
Elinden geliyorsa sevgi, merhamet ve şefkâtte ol...
Tüm canlıları sev...
Tüm çocukları sev,.ayırt etme kendi çocuğundan...
Tüm insanları sev, ayırt etme...
İyi ol, çok iyi ol ki ; o son nefesi huzurla verebilesin...
Gidenlerden hiç gelen olmamış...
Bilmiyoruz o gidilen yer nasıl bir yer..?
Tek bildiğimiz gidenin bir daha aynı şekilde burada olamayacağı...
Yaşarken değer bilenlerden ve değer verenlerden olun...
Öldükten sonra gelen ahh vahhların hiç bir önemi yok...
Yaşarken sevin, arayın, sorun, ilgilenin, iyilik edin...
Öldükten sonra ne yapsanız boş...
Öfke, üzüntü, kırgınlık, hırs, kızgınlık yaşarken iki nefesi düşünün...
İki nefes...
Sadece iki nefes...
Bir doğduk, iki öldük...
Hepsi bu...
İki nefes...
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
