GÜVEN...

Bir insan bir kere güven duygunuzu yok ettiyse, bir daha asla söylediğine de yaptığına da  inanasımız gelmiyor..
Güven, bilgiden de önemlidir...!
Ve başka bir şey; biri sürekli size yıkıcı eleştiriler yapıyorsa ve sizde hiç olumlu birşey görmüyorsa burada da kesinlikle  kötülük vardır.. Art niyet vardır.
İnsan, insana ışık olmalı, yol açmalı...
Dürüst ve erdemli bir insan kimsenin ışığını yok edip karanlığa, umutsuzluğa  itmez..
İnsanın son nefesinde dahi umut vardır. Yaradan son nefesimize dahi umut vermiştir.
İnsanlar bilerek ya da bilmeyerek yanlış seçimler yapmak zorunda kalmış olabilirler, kendileri dışında gelişen bir takım şeyler yüzünden yazgıları değişmiş de olabilir. Herşey herşey olabilir.. Bu insanları değersizleştirmez.. Herşey insan içindir. Zaman içinde kimin ne olacağını kimse bilemez..
En zifiri karanlık da aydınlık olur, en imkânsız denilen engel de hiç olur, aşılır.
Ego ve kibir  en kötü yazgıdan da kötüdür...
İnsanları iyice tanımadan, bilmeden, sadece  güvendiğiniz biri tavsiye etti diye kimseye yüksek paye vermeyin, güvenmeyin, inanmayın..
Yarım asırlık ömürde ne insanlar gördüm de bitti sandım dediğimde yeni yeni  insancıklar görüp yine de şaşkınlıklar yaşadım. Sonsuz türü var insanın..  Bitmiyorlar bilin bunu..
Siz, Siz olun kendinize sahip çıkın ve hiç kimseye güvenmeyin. Sadece kendinize ve sizi yaradana güvenin..
Herşeyinize sahip çıkın.
Dünya; egosuna, hırsına yenik, karanlık ve zalim, kötü insanlarla dolu. İyiler de var ancak çok azlar ve çoğu da yaralıdır, zulmedenler tarafından...
Kendinize, çocuğunuza, ailenize sahip çıkın, sırrınızı sahip çıkın, paranıza, emeğinize, zamanınıza sahip çıkın...
Hani geçiyoruz ya şu dünyadan, en azından huzurla ve sevgiyle geçelim.

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar 

UMUT

Keşke bir çay içmek kadar basit olsaydı hayat...
Keşke bir çiçeğe, böceğe romantik sözler yazmak kadar basit olsaydı hayat..
Yaş ilerleyince  hayatın ergenlerdeki gibi uç uçuş  olmadığını anlıyor insan...

Her zaman derim;
Yaşam çemberi ne kadar küçükse hayaller o kadar basit ve mutluluk da o kadar çok...
Yaşam çemberi büyüdükçe  insan hayallerle, çiçek, böcekle avutamıyor kendini...
Mutluluk denen şey olmuyor, onun yerine insan huzuru arıyor...
Kalabaklıktan tenhalığa, tek başınalığa yol alıyor...

Çoğu konuşmalar lak laktan öteye gitmiyor, zaman ziyân oluyor...
İnsan çemberinin dışına çıktığında bildiği herşey anlamını kaybediyor...
At gözlüklerini çıkarıp atıyor...
Herşeye sonsuz bir gözle bakıyor...
Gördükleri, bildikleri, öğrendikleri onu dünyasal basit şeylerden uzaklaştırıyor...

Mesela aşk, aşk olmaktan çıkıyor...
Birinin sevdiği olmak hiç ama hiç anlamlı gelmiyor...
Çünkü sevgi, sağlık, huzur ve bilgelik ile yol almanın mucizesini yaşıyordur.
Kendini sevdiğinde, başka sevgiye ihtiyaç duymuyor..
Zamanını bilgelik yolunda ışık olmak için kullanıyor.

İşte o zaman beş duyu ile anlamlı olan çok şey anlamını kaybediyor.

Birşeyleri bilip de, bilmeyenlerin boşa çabalarını görmek de maalesef yüreği burkuyor.
Ancak elden gelen birşey yoktur.
Herkes kendi bilincine yolculuk yapmak zorunda.
Kimse kimsenin yerine hiç bir şeyi yaşayamıyor.

Bu mümkün olsaydı en başta anneler çocukları için herseye gönüllü olurlardı.

İşte Dost...
Dünyanın sonsuz aynası ve yansıması var.
Sen hangisine denk geliyorsan onu gerçek sanıyorsun.
Oysa hepsi ayrı ayrı bir yanılsama sadece..
Diyeceğim o ki...!
Lütfen hiç bir şeye anlam yükleme...
Sadece kendi çemberinde kendinin en iyisi olmaya bak..
Gerisini de takma kafana...
Olana eyvallah de geç, takılma...
Üzülme, dert etme...
Gülebiliyorsan gül lütfen ve geç gitsin...
Kuantum alanda sonsuz ihtimaller senin için hazır...
Seçim sana kalmış...

Her insan kendi seçimlerini yaşar ve sonuçlarını görür..

Keşke  her ne ise yaşadığımız böylesi çetrefilli olmasaydı...
İnsan yeryüzünde efendi sayılan, sonsuz gücünün farkında olmayan bir aciz aslında...

Ömrümüz, yolumuz kolaylıkla olsun...
Mucizeler her birimizi kolaylıkla bulsun...
Güneş herbirimize gülümsesin...
İşte umut ya...
Buraya yine de insanlık adına bir umut bırakalım...

Sevgi, saygı ve selamlarımla...

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar 

DEĞER, İNSANIN KENDİSİNDEN BAŞLAR.

İçinde saygı ve nezâketin olmadığı bir yerde,
Sevgi ve mutluluk da yoktur.
Hayat bizi istemeden de olsa seçimlere zorlar.
Bu seçimler, toplumun dayattığı ve vicdanının elvermediği seçimlerdir.
Kötünün iyisidir ama asla iyi değildir.
Ve sırf bencillik olmasın diye, bile isteye kendini feda etmendir.
Ne yazık ki; kimse de sen kendini feda ettiğin için sana değer vermiyor.
Değer, insanın kendisinde başlar.
Sen kendine değer vermezsen, en kıymetlin dahi sana değer vermiyor.
Sen canım dedikçe canın acıtılır en hoyratından...
İnsanlar zalimdir.
Ve çıkarcıdır.
Daima güçlünün tarafındadırlar.
Unutma...!
Sendeki değer, fedâya ya da özveriye dönüştüğünde,
Karşındaki insanda saygısızlık ve nezaketsizlik çığlık atar..!
Bunun farkında ol...
Ya sokak seni katleder ya da sığındığın  seni sürekli aşağılar.
Dedim ya bazı seçimler kötünün iyisidir.
İstemesen de  bu seçimi yapmaya hayat zorlar seni...
Ben artık kara bir yazı olduğuna inanıyorum.
Ömrüm bu yazıyı beyaza çevirmekle  geçti.
Bazen başarsam da  sonunda yine kaybeden ben oldum.
Bazı karanlıklar öyle büyüktür ki: senin ışığın azıcık aydınlatır ve sonra bir üfleme ile söner gider.
İnsanlığını kaybetmiş toplumların bireyleri daha çok zalimdir.
Ne yazık ki adaleti yok bu dünyanın da, insanların da...
Hani derler ya;"ne yaptımsa olmadı" diye
İşte öyle....
"Doluya koydum, almadı, boşa koydum, dolmadı."
Diyorum ki;
Saygı ve nezâket önemli...
Değer önemli...
Çünkü bunların olmadığı yerde sevgi de yoktur...
Kim, bir ömür böyle yaşayabilir ki..?
Zordur; insan olmayanlar içinde insan kalabilmek.

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar

SEN VARSAN HERŞEY VAR…

Sen varsan her şey var,
Sen yoksan hiçbir şey yok…
Senin varlığındır dünyaya anlam katan…
Sen yoksan, ne neye yarar ki...?
Kendini sev…
Kendini çok sev…
Sen çok değerlisin,
Çünkü Seni Yaradan değerli…
Şikâyet etme, mızmızlanma…
Şükret, sevinçle, ve coşkuyla yaşa…
Uyandığın her gün sana yeni bir ömürdür…
Ömrünü güzel yaşa…
Hayata bir çocuğun gözünden bak…
Mutluluk için küçük şeyler yeterli…
Sen yeter ki mutlu olmayı iste…
Sen yeter ki kendinin farkında ol...
Hey!!! Sen...!
Evet, evet Sen…
Bu yazdıklarımı okuyan Sen...
Biliyor musun, belki Seni hiç tanımıyorum,
Ama Seni çok seviyorum…
Çünkü Seni Yaradanı çok seviyorum…
Çünkü, Seni Yaradanı biliyorum…
Maddeden manaya yol alırsan,
Birden bütüne,  bütünden bire;
Akan sevgi olduğunu da görürsün…
Ve anlarsın ki ;
Her şey sen varsan vardır…
Sen varsan tamdır…
Şimdi söz ver..!
Kendini ve herkesi,
Tüm yaratılmışı çok sev...
Çünkü Sen buna değersin…
Sevmek ve sevilmek Senin hakkın…

Ceyda ÇEÇEN

Eğitimci Yazar