BİR EYLÜL AKŞAMI SAHİLDE ÜŞÜR KİMSESİZLİĞİM...

Eylül mü dedi biri...?
Ahh Eylül, ahhh...
Kalbimde  sızı, ruhumda özlem,  yüzümde hüzün, gözlerimde  yaş..
Kalbim özler deli deli,  amansız, çaresiz..
Dilim haykırır sessiz çığlıklarını yüreğime  ok gibi saplar..
Tüm sevdiklerim  uzaklarda...
Kimine umut Eylül, kimine hüzün..
Kimine son, kimine başlangıç...
Döker tüm ağaçlar yapraklarını bir bir...
Sarı, yeşil, kızıl karışır birbirine...
Eser rüzgâr, savurur her birini...
Bir uğultu gelir sızar  ruhumun derinliklerine..
Yüreğim haykırır ;
Seni çok özledim,  ne olur  gelsen, ne olur sevsen beni diye..
Yere düşen her  yaprak ölümü fısıldar kulağıma...
Rüzgârın soğukluğu kimsesizliğime  mühür olur sanki...
Oysa yaşanası neler mümkündür,  kör inatlar olmasa...
Ömrümüz  tükeniyor sevdiklerimize hasretle...
Sanki sonsuz  ömrümüz varmış gibi tüketiyoruz birbirimizi...
Esme  ey rüzgâr, savurma yaprakları, toza dumana katma ..
Daha umutlarım var benim,  hayallerim var...
Bir yürekte can olmaya hevesim var benim..
Esme  rüzgâr,  canımı acıtıyorsun...
Ben güneşi severim,  güneşin ışığını ve sıcaklığını severim...
Soğuk ürpertir beni..
Soğuk yokluk demek,  herşeyin yokluğu demek..
Eylül...
Hazan mevsimin ilk ayı...
Eylül, sıcak yüreğe soğuk el...
Eylül,  sızlatır karşılıksız atan kalbi...
Ziyân eder sevgiyi...
Tüketir ömrü...
Bir de kavuşturan Eylül vardır..
Sevenleri kavuşturan Eylül..
Keşke bütün Eylüll'er kavuşturan olsa...
O zaman  kim üşütebilir ki sevginin ısıttğı yürekleri...
Gider gelirim, bütün kapıların sevgiye açıldığını görürüm...
Sevgi varsa bütün mevsimler aşktır..
Sevgi varsa bütün Eylül'ler sıcacıktır..
Kalbin atıyorsa bir canda,  tüketme ömrünü hasretin kıyısında...
Varsa bir hayalin sahip çık..
Umudunu  bırakma  boş bir banka..

Şehrim bugün  soğuktu,  çok soğuktu...
Yaz bitti..
Sonbahar, soğuk bir kışı haber veriyordu sanki...
Bugün kimsesizliğimle çok soğuktu..
Özlemlerimi yüreğimde sakladım..
Kimseler bilmesin üşüdüğümü..

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar 

DÜNYAYA GELİŞİMİZİN GURBETLİĞİ,GİDİŞİMİZİN HÜZNÜ,OLMAKDA OLANIN,ARDINI BİLMEYİŞİMİZDENDİR...!

Dünyadan önce ne idik, geldiğimiz yer nasıldı, orada mutlu muyduk..?

Hiçbirini bilmiyoruz.. sadece sezgisel , ruhsal düşünsel olarak bilmeye, anlamaya ve yorumlamaya çalışıyoruz..

Elimizde olan şu anki algılarımızla yaşadığımız dünya...rağmenlerine rağmen sevdiğimiz, ömür sürdüğümüz dünya..

Bir yandan dünyadan, bir zaman içinde ayrılacağımızın burukluğu ve bunun için hiç bir şey yapamayacağımızın çaresiz kabullenişi , diğer taraftan ise o bilmeyi unuttuğumuz yerden dünyaya gelişimizin garip gurbetliği..

Aslında bilmediklerimizle yaşamın  akışında  insan olarak bu deneyimin içinde olmak tahmin edilemeyecek kadar zor bir şey... Ve biz insanlar bunu bilsek de bilmesek de başarmak zorundayız..

Bilebilseydik olanın ardındakini kim bilir  belki de zor dediğimiz ne varsa hepsi kolaylık ve sevinç olurdu..

Kim bilir belki daha mutlu olurduk, daha huzurlu ve daha iyi olurduk...

Her ne yaşıyorsak zorluk yaşananda değil, yaşananın ardındakini bilmeyişimizdendir. Çünkü biz insanlar beş duyu ötesini algılayamıyoruz, bilmiyoruz.. Yeryüzüne gelirken bildiğimiz her şey unutturuldu bizlere...Az sayıda hatırlayanlar bütüne yol gösteren , herkesi aydınlığa taşıyacak  olan özel seçilmiş görevlilerdir...Bunlara rehber de denir. Işık  görevlileri de denir..

Ruhani ve dünyevi yaşamlar  arasında, uyku ile uyanıklık arasında gider geliriz..

Uyanmayı başarmış insanlar , insanlığa mucize katkıları olan, devrim niteliğinde buluşları olan insanlardır. Bunlar bizler gibi normal görünseler de aslında kendilerini insanlığa adamış dahi insanlardır..

Mevcut bilgilerimiz bizi kısır döngülere götürür... Ufku açık bilinç ise bizi sonsuz bilgiye ulaştırır... Bunu başaranlardan olmak hepimiz için dileğimdir...

Bilim dünyası öyle mucizeler keşfediyor ki ; insan ömrü , bedeni ve sağlığı asırlar  boyunca hayalini dahi kuramadığı bu yeni bir durumun  hoş bir telâşın içinde.... Bu bilgiye ve imkâna ulaşanlar için, dünyadan ayrılış ölüm, hastalık, yaşlılık artık tarihe karışıyor.

Çaresiz  dediğimiz ne varsa hepsinin çaresi artık mümkün...Gençlik, sağlık ve güzellik ..

Bilim, sonunda hüznümüzü sevince , çaresizliğimizi mutluluğa taşımayı başardı..

Biliyor musunuz? Birileri uzun ömrün, gençliğin,  sağlığın ve güzelliğin çaresini bulmuş..

Telomer nedir, ne işe  yarar...?

Finiti nedir, ne işe yarar..?

Kök hücre ve kolojen nedir , ne işe yarar...?

Bunları insanlığa sunan bilim insanları kimlerdir...?

Lütfen bunları araştırın,  öğrenin ve görün ki; artık her şey mümkün...

Çaresizliğe boyun eğenlerden değil mucizelere inanan ve o mucizeleri yaşayan şanslı insanlardan olun...

Kim bilir belki bir gün ölümün hüznünü de sevince dönüştürmeyi başaran birileri çıkar...

Kim bilir belki zihnin ardındaki tüm kapalı perdeler bir bir açılır da bizler de bilinmezlerin çaresiz hüzünlerine, gurbetliğine güle güle deriz..

Olur mu, olur...

Yok ki imkansız bir şey...!

Ben çocukken dahi inanmadım ki imkânsızlığa ...!

Kırın zihin zincirlerini, atın at gözlüklerin , açın  bilincinizi,  doldurun sevgiyle yüreğinizi, inançla beyninizi..  Her şey her şey mümkündür... Bunun için kendinize de, başkalarına da fırsat verin...

Son bir şey !..Takmayın kafaya, olanı da olmayanı  da, şu  hayatı keyiflice mutlu yasamaya bakın ..Kendi kendinizi de kandırmayın.. Sorun varsa çözün, çare arayın, umudunuz Güneş  kadar aydınlık, kartal kadar güçlü ve kararlı, okyanus kadar engin,  kâinat kadar sonsuz olsun...

Yaşayın Dostlar, yaşayın...

Sevgilerimle..

Ceyda ÇEÇEN

Eğitimci Yazar

------------------------------

SPOR YAPMAK SİZDEN/SPOR SALONU BİZDEN