Ahh Eylül, ahhh...
Kalbimde sızı, ruhumda özlem, yüzümde hüzün, gözlerimde yaş..
Kalbim özler deli deli, amansız, çaresiz..
Dilim haykırır sessiz çığlıklarını yüreğime ok gibi saplar..
Tüm sevdiklerim uzaklarda...
Kimine umut Eylül, kimine hüzün..
Kimine son, kimine başlangıç...
Döker tüm ağaçlar yapraklarını bir bir...
Sarı, yeşil, kızıl karışır birbirine...
Eser rüzgâr, savurur her birini...
Bir uğultu gelir sızar ruhumun derinliklerine..
Yüreğim haykırır ;
Seni çok özledim, ne olur gelsen, ne olur sevsen beni diye..
Yere düşen her yaprak ölümü fısıldar kulağıma...
Rüzgârın soğukluğu kimsesizliğime mühür olur sanki...
Oysa yaşanası neler mümkündür, kör inatlar olmasa...
Ömrümüz tükeniyor sevdiklerimize hasretle...
Sanki sonsuz ömrümüz varmış gibi tüketiyoruz birbirimizi...
Esme ey rüzgâr, savurma yaprakları, toza dumana katma ..
Daha umutlarım var benim, hayallerim var...
Bir yürekte can olmaya hevesim var benim..
Esme rüzgâr, canımı acıtıyorsun...
Ben güneşi severim, güneşin ışığını ve sıcaklığını severim...
Soğuk ürpertir beni..
Soğuk yokluk demek, herşeyin yokluğu demek..
Eylül...
Hazan mevsimin ilk ayı...
Eylül, sıcak yüreğe soğuk el...
Eylül, sızlatır karşılıksız atan kalbi...
Ziyân eder sevgiyi...
Tüketir ömrü...
Bir de kavuşturan Eylül vardır..
Sevenleri kavuşturan Eylül..
Keşke bütün Eylüll'er kavuşturan olsa...
O zaman kim üşütebilir ki sevginin ısıttğı yürekleri...
Gider gelirim, bütün kapıların sevgiye açıldığını görürüm...
Sevgi varsa bütün mevsimler aşktır..
Sevgi varsa bütün Eylül'ler sıcacıktır..
Kalbin atıyorsa bir canda, tüketme ömrünü hasretin kıyısında...
Varsa bir hayalin sahip çık..
Umudunu bırakma boş bir banka..
Şehrim bugün soğuktu, çok soğuktu...
Yaz bitti..
Sonbahar, soğuk bir kışı haber veriyordu sanki...
Bugün kimsesizliğimle çok soğuktu..
Özlemlerimi yüreğimde sakladım..
Kimseler bilmesin üşüdüğümü..
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
