YAŞAM...

Sen ölmeyi toprak altına girmek mi sanırsın...?
Toprağın üstünde, gökyüzünü gören nefes alan nice ölüler vardır da kimse bilmez..?
İnsan kendi olamıyorsa, görünmez bir kafesin içinde esaret altında ise, sürekli psikolojik işkence içinde ise, o insan yaşıyor mu sanırsınız...?
Sadece nefes almak yaşamak mıdır...?
Saygının, sevginin, nezâketin, hoşgörünün,  empatinin olmadığı bir yaşam alanında yaşamak yaşamak mı sanırsınız ..?
Nice varlık içinde olanlar gördüm,  fakirdiler.. Çünkü  kalpleri katı ve kara, yüzleri ketum ve asık, dilleri zehir saçıyordu...Kibirden öleceklerdi.
Nice yokluk içinde olanlar gördüm, çok zenginlerdi..
Çünkü sevgi dolu kalpleri, güzel bakan gözleri, tatlı dilleri, iyileştiren gülümsemeleri, gökyüzüne uçuran kahkahaları vardı. Alçak gönüllü, hoşgörülü, saygılı ve paylaşımcı idiler..Sevgi ile coşan filiz gibiydiler..
Öyle güzel, mutlu ve sevgi dolu idiler ki ; ölüm çok uzakda idi ..
Yaşam öğretti ki; insani değerlerin olmadığı her yer ölümdü, mezardı, esâretti..
Kimse esâret altında yaşayamaz, sadece nefes alıp verir, o kadar...
Bencillik öldürür, saygısızlık öldürür,  kibir öldürür, sevgisizlik öldürür, nezâketsizlik öldürür...
Ne para pul, ne etiket kariyer...! Hepsi boş,  insan insan değilse...
Her zaman derim...!
Saygı, sevgi, nezâket, hoşgörü, empati, tatlı dil, güler yüz, alçakgönüllü olmak, iyilik  bir insanda  olmazsa olmazdır...Mutlaka herkezde olması gerekendir..Yoksa bunlar, Orada yaşam yoktur..Sadece nefes alıp veren, mutsuz , yaşayan ölüler vardır..
Aldanmayın kimsenin göründüğüne...
Kimler ne derler, çileler içindedir de imdat dahi diyemezler...
Toplumların iyileştirilmesi gerek...Her insanın tek tek iyileştirilmesi gerek..Ev, ev, mahalle, köy, ilçe, il olarak iyileştirilmesi gerek..
İnsani değerlerin yeniden hatırlanması ve yaşatılması gerek.. 
Kibir, bencillik, lüks ve paranın gücüne sempati insanlığı yok eden zehirlerdir...
Bizim sevgiye, saygıya, ilgiye, empatiye, nezâkete, hoşgörüye,  iyiliğe, birliğe ihtiyacımız var..
Yeryüzü yaşayan ölülere değil, gerçekten yaşayan ve yaşatan mutlu, sevgi ve umut dolu, coşkulu insanlara hasret..
Sevgi ve Saygılarımla Dostlarım...

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar 

GİDENLERİN ARDINDAN...

Sen o kadar çok bakarsın ki gidenin ardından,
Gelmeyeceğini bile bile bir mucize beklersin gelsin diye.
Ahh be güzel insan.
Ahhh.
İnan bana gidenler hiç gelmiyor.
Mendil sallayan eller, ufka bakan gözler.
Çaresizce yere yığılan bedenler.
Kimler kimleri beklemedi ki?
Kabul etmekten başka yok bir çare.
Sakın alışma dünya düzenine.
Sakın  ola bağlanma bir faniye.
Sakın ola kimseyi suçlama, kimseye kin gütme.
Sen sen ol, affeden ol.
Sen sen ol, unutan ol, hoşgören ol.
Takılma hiç bir düne,
Dert etme hiç bir yarını.
Sadece bugüne, yaşadığın an'a odaklan.
Sil akan yaşlarını, gül en güzelinden.
Acıyan yüregine  en güzel kokulu gülleri ek.
Düşüncen, fikrin, zikrin güzellikler üzerine olsun.
Sevinçler kat ömrüne.
Elindekilerle mutlu ol.
Daha fazlasını mı istiyorsun?
Dile olsun.
Ama ne olur gidenleri bekleme.
Gidenler hep dündendir.
Ve dünler bitmiştir.
Şimdinin gücüyle yarının yaratımlarını  yapabilirsin.
Şimdinin gücüyle dünü affederek dünde bırakabilirsin.
Sen bunu yapabilirsin.
Kendine güven, kendine inan.
Tahmin edemeyeceğin kadar çok güçlüsün.
Âciz olma.
Sen, Yaradan'a ayıp etmiş olursun.
Teslim et yüreğini O en büyük Aşka.
Bak işte o zaman göğsündeki ferahlığa.
Yaşamındaki huzura, mutluluğa, bereketli akışa.
Elini göğsüne koy, kapat gözlerini.
Derin bir nefes al ver.
Ve hisset Seni Yaradan'ı.
Ohhh be ...de..!
Ohhh...
Sonunda kendimi buldum de.
Her ne yaşanıyorsa bilki seni sana getirmek içindir..
Seni, Seninle buluşturmak içindir.
Şimdi kendini sevgiyle sar ve kendini farket...

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar