İnsan gönlü pek yüksekmiş, kendini olduğundan hep büyük,
değeri paha biçilemez görürmüş.
Ondandır ki hiç olmayacak insanlar, hiç olmayacaklarla
kendilerini bir tutarlarmış.
Bizim toplumda buna ek olarak bir de cinsiyet üstünlüğü
benimsenmiş.
Karşıdaki insan erkekse; yaşı, eğitimi, konumu, mevkii hiç
önemli değil..!!!
Öyle ya, erkek ya, bütün kadınlara talip olabilir...!
İstediği her kadına hesapsız, kitapsız, çapsız gider.
Kimseyi ne küçümsemek ne de yüceltmek değil maksat...!
Mesele şu ki; sadece erkensin diye hiçbir ayrıcalığın yok.
Adam değilsen zaten çöpsün...!
İstersen paşa ol, istersen amele.
Önce adam olacaksın,
Sonra haddini bileceksin.
Yaşına, konumuna, mevkiine, kültürüne, ruhuna, zihniyetine,
yüreğine denk mi, adamakıllı bir bakacaksın.
Düşüneceksin, kafa yoracaksın...!
Sen birini beğendin diye, o da seni beğenecek diye bir kural
yok.
Amcalar, dedeler giderayak bir telaştalar, ne yaşarsam
kârdır hesabındalar.
Hiç utanmaları yok...!
Gençler kendilerine bakacak zengin kadın ve erkek
derdindeler.
Hayata beleş konma pişkinliğindeler.
Velhasıl kültür, eğitim, ahlâk, toplum ve insanı değerler
bir bir yok oldu.
İnsanlar kudurdu.
Herkes birine sarma derdinde.
Aklı başında olan, kültürlü ve ahlâklı, merhametli ve
vicdanlı, temiz ve dürüst insana rastlamak mucize gibi.
O kadar çok azaldı ki sayıları.
Uçkurunun ve cüzdanının derdinde olanlar çığ gibi.
Dürüst ve temiz insanları mumla arar olduk.
Çevrenizde dürüst ve iyi insanlar varsa onlarla çokça zaman
geçirin.
Dinleyin, sorun, öğrenin hayata dair ne varsa...
Edebiyat, felsefe sohbetleri yapın, bir şarkıyı birlikte
dinleyin...
Belki size bir ud, kanun, keman eşliğinde Dede Efendi'den
bir şarkı söylerler.
Belki bir gitarın telinde ses bulur yüreğinizin sesi.
Belki bir kemanın nağmesi alır götürür duygu deryasına.
Etrafınızda sohbetinize, zamanımıza değecek insanlar olmalı.
İnsan ya susar dinler ve öğrenir ya da bildiğini anlatır,
paylaşır bilmeyen öğrensin diye...
Zaman zaman hem öğretmen hem de öğrenciyiz şu hayatta...
Her kim olursak olalım haddimizi de dengimizi de bilelim...
Öyle bir zamandayız ki; kimse ne Mecnun ne Leyla...!
Haddini ve dengini bilen; kendini bilendir.
Yeryüzünde yaşamak ciddi bir şeydir...
Çok çok önemli ve sorumluluk isteyen bir şeydir.
Yemek yemek, uyumak ve sevilmekten ibaret değil bu yaşam...!
Şayet öyle olsaydı insan en aşağı mahlukat olurdu.
Halbuki Allah insana düşünsün diye bir beyin, kullansın diye
akıl, hissetsin diye bir yürek vermiş.
Sonra kendi esmalarıyla insanı bezemiş.
Çok üstün özellikler vermiş.
Onun için her kim olursan ol; uçkur ve para zihniyetinden arın.
İnsan ol...
Önce insan...
Sonra haddini ve dengini bil.
Herkes herkesin dengi değildir, olamaz.
Eh olsun bir kıssadan hisse...
Bir okumamış cahil vardır,
Bir okumuş cahil vardır,
Bir mevkii için ne oldum cahili vardır,
Bir de parası için adam oldum sanan cahil vardır.
Velhasıl kendini ve haddini bilmek ince iştir, değeri paha
biçilmezdir.
Ne mutlu kendini bilenlere, haddini bilenlere, dengini
bilenlere...
Ne mutlu.
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
