Hayatın kime, ne getireceğini kim bilebilir ki..?
Her an her şey olabilir...
Hayatınıza anlam ve güzellik katacak,
Merhametli, vicdanlı, sevgi ve şefkat dolu, vefa bilen, değerli insanlar biriktirin.
Herşey insanla güzel, insanla anlamlı...
Zamanınızı duvarlar arasında, bilgisayar ve telefon başında ziyân etmeyin.
Yeryüzü insanın mutluluğuna adanmıstır.
Sayısız güzellik ve nimetle doludur.
Bunların farkına vararak, tadını alarak yaşamalı insan...
Dört mevsimi de dolu dolu hissederek yaşamalı...
Ayağı toprağa basmalı, avuçlamalı o toprağı, kokusunu içine çekmeli tüm çiçek, bitki ve ağaçlarla birlikte...
Gökyüzüne bakıp mavi olmalı, özgür çok çok özgür olmalı...
Ruhu kanatlanıp seyreylemeli tüm var olanı...
Çocuklar gibi şen ve sevinçli olmalı..
Koşmalı, zıplamalı, sıkıca sarılmalı birbirine...
Bencilce hırs ve çıkarlar yüzünden barış, huzur, mutluluk heba edilmemeli...
Çıkmalı sokağa, karışmalı yaşama...
Duvarlar gönüllü hapishanemiz olmuş da haberimiz yok...
Bilgisayarlar ve akıllı telefonlar prangalarımız olmuş da haberimiz yok...
Nicedir unutmuşuz yaşamayı, gülmeyi, mutlu olmayı, biri ile gözgöze gelmeyi...
Kucaklaşmayı, tokalaşmayı, dostça bir eli tutmayı...
Unutmuşuz...
Gittikçe hissiz, tatsız, tuzsuz birer mekanik robot oluyoruz da farkında değiliz...
Kalp olmazsa beynin önemi yok...
Ruh olmazsa bedenin önemi yok..
İnsan kalbi ve ruhuyla insandır...
Yoksa gerisi sadece makinadir..
Makinalar da sadece vardırlar, yaşam onlar için anlam ifade etmez..
Diliyorum yaşamın içinde olarak, anlamlı ve erdemli, sevinçli ve mutlu, keyifli ve huzurlu, sevdiklerimizle yaşayalım...
Bir tanecik canımız vardı şu dünyada...
İstediğimiz sadece biraz insanca yaşayıp gitmekti...
Çok kıydık kendimize, çok kıyıldı kendimize...
Güzel günler bize, biz güzel günlere hasret kaldık...
Gelsin artık hakkımız olan tüm güzellikler, iyilikler, mutluluklar, huzur, bolluk bereket...
Ne diliyorsak kolaylıkla gelsin artık..
Karışalım yaşamın içine canlı yaşayanlar olarak...
Canlı olduğumuzun farkına vararak...
Tüm canlılarla birlikte tabiatın içinde var olalım..
Sevdiklerimizle el ele uçurtmalar uçuralım gökyüzüne...
Pamuk şekerinden yapış yapış olsun parmaklarımız, tadı hiç bitmesin dilimizde...
Yüzümüzde hep çocuk sevinçleri olsun...
Biz ister ve inanırsak herşey mümkün..
Sevgi ve Saygılarımla...
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
