Kimse de aynaya bakıp, gerçek kendini görmez.
Kimse kimseden ne üstün ne aşağı...!
Kimseden ne iyi ne kötü...!
Kimse kimseden ne güzel ne çirkin...!
Herkes değerli ve biricik.
Herkesin eksiği, kusuru, hatası, yanlışı var.
Hayat bu ya, herşey herkes için
Durum böyle iken insanlar neden kibir budalası..?
İnanın anlamış değilim.
İnsanlar hırsları, zayıflıkları ve saçma kibirleri yüzünden kötü ve karanlık olmayı seçiyorlar.
Oysa iyiyi ve aydınlığı da seçebilirlerdi.
Sevgi, saygı, hoşgörü, anlayış bu kadar zor olmamalıydı.
İnsanlar öyle alışmışlar ki kötüye ve karanlığa,
Sizdeki aydınlık, iyilik onları korkutuyor.
Yüreğinizden gelen saf sevgiye şüphe ile bakıyorlar.
Saygı, hoşgörü ve nezâketinizi de kendilerine mecburiyet sanıyorlar.
İnsani olan güzel ve iyi herşeyi çirkinlikleriyle mahvediyorlar.
Oysa, herkes güzel, iyi, aydınlık, sevgi ve ulvi değerlerle yaratıldı.
Diyeceğim o ki;
Mükemmel ötesi bir sofra say dünyayı...
En leziz yemekler sunulur insana...
İnsan ise ya sofrayı talan eder ya da yemeği ziyân eder.
Kirletir, pisletir, kırar, döker, yıkar herşeyi..
Dünyanın tadına varmak varken sevgi ile,
Birbirini saygı ve nezaketle kabul etmek varken,
Huzurlu ve mutlu yaşamak varken,
İnsan kötülüğü, çirkinliği, karanlığı marifet sandı.
Yazık oluyor dünyaya ve nimetlerine...
Yazık oluyor yaşanmayan hayatlara...
Yazık oluyor sevgiye susayan yüreklere..
Yazık oluyor yaşanması mümkün tüm güzelliklerin yaşanmamasına...
Yazık oluyor herbirimize..
Yakıp yıkmak yerine koruyalım, olana sahip çıkalım.
Kalp kırmak çok kolaydır, onarmak ise çok zor.
Birbirimizi kırmadan, dökmeden, acıtmadan geçelim dünyadan..
Birbirimizi sadece sevelim, geri kalan ne varsa hepsi olur kendiliğinden...
İşte bunun için de temiz bir kafa ve temiz bir yürek gerek..
İpek gibi olamıyorsan da, bari diken olma...
Sevmeye yüreğin yoksa da, bari acıtan olma..
Şu hayatta en büyük makam insan olabilmektir..
O makamı besleyen de saf sevgidir..
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
