İNSAN OLABİLMEK...

Kibirli insanları asla anlayamamışımdır...
Herkesin fani olduğu bir âlemde yaşıyoruz...
Herkes birkaç metre beyaz kumaşa sarılarak toprağa gömülecek...
Kimse etiketini, evini, parasını, arabasını,  cicisini, bicisini  götüremeyecek...
Kim neye sahip olduğunu sanıyorsa hepsini bırakacak ardında...
Bir zaman gelecek insanlar adını dahi unutacaklar...
Kimse kimseyi hatırlamayacak...

Kibir fena bir şey...
Kibiri zırh gibi giyenler  kendilerine  nasıl bir zarar verdiklerini  biliyorlar mı acaba...?

Bir insana en çok yakışan tevazudur...
Sevgidir, merhamettir, şefkattir...
İyilik ve hoşgörüdür...
Cömertliktir, paylaşmaktır...
Bir insanın yüreğinde olmaktan öte bir zenginlik yoktur...
Kibirli insanlar, yüreklerde yerleri olmayan  aciz insanlardır tüm dünyevi saltanatlarına rağmen...

Dünya bir sahne...
Perde kapandığında herkes aynı...
Kimse kimseden üstün değil...
Üstünlük Yaradanın verdiği canda güzel bir yürek olabilmekte...!
Yoksa kimse kimsenin etiketiyle, eviyle, parasıyla, arabasıyla kısaca kapitalist sistemin getirdiği yalancı zenginliğiyle  ilgilenmiyor...

Kime ne  senin sahte varlıklarından....?
Kime ne senin oyuncaklarından...?
Lokmanı paylaşmaktan acizsen, bir selamı vermekten acizsen, bir tebessümü dahi çok görüyorsan, aslında sen kocaman bir hiçsin....!
Ne kürkle adam olunur, ne hırka ile âlim...?
Yürekçe, insanca diye bir şey var...
Sen ondan bilir misin...?
İşte ondan haber ver...

Boşver kibiri...!
Boşver etiketi...!
Boşver malı mülkü...!
Boşver değersiz zenginlikleri...!
Sen, yürek zengini ol...
Sen, İNSAN ol..!
İNSAN...

Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar