Beklemekten, sevmekten, umut etmekten...
Sonra kendi içine kapanıyor.
Artık kimse için bir şey yapmak istemiyor.
Nice zaman sonra anlıyor kendine haksızlık ettiğini...
Tek başınalığın güçlü bir seçim olduğunu,
Kendini fark etmesi için buna ihtiyacı olduğunu anlıyor.
Sonrasında kendine yeten, güçlü bir insan ortaya çıkıyor.
Bazen vazgeçmek en doğru olandır.
Meselâ hiç gelmeyecek olanlardan vazgeçmek,
Sana, Seni değersiz hissettirenlerden vazgeçmek,
Seni sevmeyenlerden vazgeçmek,
Tembellikten vazgeçmek,
Umutsuzluktan vazgeçmek gibi..
Kendine yetebilmek, kendin ile mutlu olmayı başarabilmek gerek...
Her insan bu güce sahiptir..
Sadece kimileri farkındadır, kimileri ise değildir.
Hayat size acı yüzünü göstermeden kendinizle yüzleşin.
Artı ve eksilerinizi, zayıf ve güçlü yönlerinizi görün.
Ona göre kendinize bir yön çizin.
Kimsenin hayaliyle yaşanmaz,
Kimsenin ekmeği ile doyulmaz,
Kimsenin suyu ile susuzluk giderilmez.
Kendi hayaliniz, kendi ekmeğiniz, kendi suyunuz olsun.
Hayata başkasının penceresinden bakarak sadece seyirci olursunuz.
Kendi pencereniz olsun, kendi yaşamınızın kahramanı olun.
Siz tam ve doğru olursanız,
Sizin gibi olanlar da birgün size yolunuzda eşlik etmek isteyeceklerdir.
Yaşamın, var oluşun, bu var oluşdaki kendinizin matematiğini iyi öğrenin.
Zaman kaybetmeden öğrenin.
Ziyân olmadan öğrenin.
Her şeyi de tecrübe etmeniz gerekmiyor.
Biliyorsunuz ki ateş yakar, ille de yanmanız gerekmiyor.
Sevgilerimle Benim Güzel Dostlarım.
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
