Ya duvarlar arasında,
Ya da zamansız yağan üşüten yağmurlarda ,
Yaşayamadan tükenip gidiyor...
Mevsimlerden yaz, aylardan Haziran olunca,
Güneşten başka birşey düşenemiyor insan...
Güneş şifadır, Güneş sevgidir, Güneş yaşamdır...
Ve....Güneş aşktır...
Herkesi, herseyi saran koşulsuz aşk...
Özledim, çocuk yüreğimin kelebek uçuşunu,
Özledim yağmur sonrası gökkuşağını...
Biliyor musun..?
Yağmurlar çok, gökkuşağı ise sanki hiç yok...
Oysa bizler gökkuşağında büyüyen çocuklardık...
Özledim seni çocukluğum...
Özledim seni Güneş...
Özledim benim gökkuşağımı,
Özledim..
Bak Dünya...!
Yok öyle yaşamadan gitmek...
Kaç yaşında olursam olayım,
Sözüm var içimdeki çocuğa,
Onu mutlu etmeden gitmeyeceğim senden...
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder