Son iki yılda ne çok şey değişti
hayatımızda.
Evlerimizde duvarlarla birbirimize bakar olduk.
Dışarıda farkında olmadığımız neler varmış meğer.
Balkondan gökyüzüne ve sokağa bakmak bile iç
burkuyor.
Meğer ne güzelmiş insanlarla özgürce görüşebilmek,
Caddelerde - sokaklarda özgürce yürümek.
Bir dost sohbeti, bir insan eli, bir simanın
tebessümü.
Hiç tanımadığın birine merhaba demek.
Paylaşınca güzellikler artıyor, hüzünler dağılıp
gidiyor.
Biliyorum, hepimiz özledik biz olmayı.
Kadıköy çarşı bir aile gibidir.
Kocaman, geniş bir aile.
Masalar sokaklarda , caddelerde , dükkan
önlerinde.
Boş bulduğumuz yere bir tebessüm ve izinle
otururuz.
Çayımızı, kahvemizi yudumlarken kırk yıllık
ahbaplar gibiyizdir.
Büyüğümüz, küçüğümüz hep bir saygı,
sevgi, hoşgörü içindeyizdir.
Tamamen çıkarsız, kocaman bir aile sofrasında
gibiyizdir.
Nasıl özledim, O güzel günleri.
Kovanda çay ve simit, sahilde balon kafe.
Çık Boğaya doğru, yönel Bahariye’ye.
Nâzım Hikmet' e uğramadan olmaz.
Modaya gider ayakların Bahariye' den.
Eh acıktınsa Saray'dan bir dürüm de fena
olmaz..
Ver elini Moda.
Canın ne ister.
Bir sıcak, çilekli çikolata olsun mu Müjgan'dan?
Ya da Ali Baba'dan üç top dondurma, Kemal
Usta'dan bir waffle?
Değmeyin keyfime.
Hava da bir hoş ki, Güneş ile sarmaş dolaş..
Şimdi Moda sahilde çay, biraz denizi seyretme
vakti.
Güzel mi, güzel bir sohbet.
Moda'dan yürürüm belki Fenerbahçe 'ye doğru.
Eee ...Yoğurtçu Parkına da bir selam verelim değil
mi ama?
Özledim , bunlar sadece bir günde olanlardı.
Zaman hiç bitmezdi sanki.
Şimdi sokağa çıkmak , eve dönmek derken
dakikalarla yarışıyorum.
Evvelki gün uğradım Kadıköy'üme.
Pandemi bazı yerleri kapattırmıştı, bazıları da
kapanma hazırlığında.
Açık olanlar bizi görünce bayram ediyor.
İkram ve servis o kadar yürekten ki görmeniz
gerek.
Esnaf her gün görmeye alıştığı bizleri çok
özlemişti.
Özlenmez mi hiç?
Demedim mi, biz kocaman bir aile idik.
Hangi aile birbirini özlemez ki?
Onlar da bizi çok özlemişler.
Yaşamanız gerek Kadıköy Çarşıyı.
Herkes çok iyidir, hoş görülüdür,
pervanedir.
Eşsiz bir paylaşım vardır.
Yüzünüzün gülmesi için herhangi birinin tebessümü
yeter.
Bir merhaba alır götürür sohbetlerin en
güzeline.
Özledim, özledik insana dair insanca olan tüm
güzellikleri.
Anladım ki; insanın olmadığı hiç bir yerin değeri
yoktu.
Değeri katan, veren insanın varlığı imiş.
İnsan yoksa her şey boş ve anlamsız.
Yeniden normale döndüğümüzde bütün insanlar
el ele, kol kola dans edip şarkılar söyleyelim bütün cadde ve sokaklarda.
Sevinç seslerimiz kuş
cıvıltılarına karışarak gökyüzüne ulaşsın, güneşle buluşsun istiyorum.
Bunu çok istiyorum
bütün kalbimle istiyorum.
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder