Keder, hüzün, aldanış yıkar.
Yüreğe, cana haksızlık yıkar.
Emeklerine hor bakılması yıkar.
Can bildiklerinin zehiri yıkar.
Sevinçlerinin sürekli dumura uğraması yıkar.
Hepsi de kendinizden çok karşınızdakine değer vermenizden kaynaklanır.
Gereksiz özveriden ve hoşgörüden kaynaklanır.
Sen kimse üzülmesin diye uğraşırken en çok üzülen olursun.
Kimsenin canı yanmasın derken kendi canını yakarsın.
Oysa Sen, kendinden sorumlusun...
Bilmiyorsun ki; canın her yandığında ruhunun da nasıl acıdığını....!
Bütün hücrelerine zarar verdiğini bilmiyorsun...!
Bırak, Seni üzenleri ardında...
Onlar Seni hak etselerdi asla üzmezlerdi.
Sana engeller, mazeretler sunan ve zaman ayırmayanlardan,
Sana değersizlik yükleyenlerden,
Seni sevmeyenlerden UZAK dur...!
Unutma...
Değersizlik yaşatan, acıtan, yaralayan, hüzün ve kedere mahkum eden her ilişki ve insan toksittir....!
Lütfen uzak dur, toksit olan herşeyden ve herkesden..
Kendi yaşam enerjine sahip çık...
Kendini, kendi sevgin ve özdeğerinle onurlandır.
Kendine olan özsaygını daima koru.
Bırak giden gitsin, gitsin ki ;
Yeni olan bütün ihtişâmıyla gelsin.
Yaşamın kuantum alanında sonsuz ihtimaller senin için hazır...
Yeter ki Sen, kuantum alanda eşzamanlılık bilincinde ol...
Bedenini, zihnini, yüreğini, ruhunu toksit olan herşeyden ve herkesden arındır..
Kimse kimseye mecbur değildir.
Bırak, soytarılar da soytarı kalsın.
Herkes de iyi olmak zorunda değil.
Kötüler olmasa iyilerin değeri nasıl bilinecekti ki...?
Sen, seçimini iyiden yana yap...
Enerjini yüksek tut, yaşam sevincin daima canlı olsun.
Sana uyanlar bir şekilde seni bulur...
Sana uymayanları ise zaman bir yerde mutlaka bırakır.
Sevgilerimle...
Ceyda ÇEÇEN
Eğitimci Yazar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder